نهایت داستان سرایی در بازاریابی برای تبدیل شدن به یک برند قدرتمند

از بچگی به ما می‌گن باید بری دنبال پول تا وقتی بزرگ شدی، بدخت نشی.
چند نفر از اینایی که به خاطر پولدار شدن کنکور میدن، بعد از دانشگاه به پول میرسن؟ سیستمی که از ۸۰۰ هزار نفر، فقط در حد ۱۰ هزار نفر رو موفق می‌کنه!
کسایی که فقط به خاطر پول میرن تو بازار و مغازه می‌زنن، چند نفرشون واقعا به فروش خوبی می‌رسن؟ همین الان چند درصد مغازه‌ها فروش کمی دارن؟
چند نفر از کسانی که تنها هدف‌شون از راه‌اندازی یک استارتاپ، پول هست، موفق میشن؟
اما دنیا کار خودش رو می‌کنه. به این حرف‌های بی‌ارزش اهمیت نمی‌ده. دنیا فقط کسانی رو به اوج می‌رسونه واقعا روی دنیا تاثیر بزارن. فقط ایده‌هایی موفق میشن که بتونن تاثیر بزرگی روی مردم بزارن. (البته این تاثیر بزرگ، الزما اخلاقی نیست؛ همونطور که می‌بینیم بسیاری ایده مخرب وجود داره که بسیار موفق هستن)
اگر هدف اون ۸۰۰ هزار نفر این می‌بود که دنیا رو جای بهتری برای زندگی بکنن، همه ۸۰۰ هزار نفرشون موفق می‌شدن. (این رو با یکسری تحقیقات و اصول بیزنس می‌تونم اثبات کنم)
اگر در ناخودآگاه بچه‌ها این می‌بود که دنیا رو جای بهتری برای زندگی کنن، پول چند برابر حالت عادی براشون میومد.
این ایده‌ای هست که من دارم. تصمیم بگیرین دنیا رو جای بهتری برای زندگی کنین، چه در ایران باشین، چه در آفرقیا، چه در آمریکا، نه‌تنها به پول خوبی می‌رسین، بلکه احساس سرشار بودن رو هم تجربه می‌کنین.
هدفم گسترش صرفا یک جمله به ظاهر اخلاقی یا یک جمله انگیزشی نیست، هدف گسترش علم و واقعیت هست. تحقیقاتی که اکثر مردم از وجودشون آگاه نیستن، چون کسی آموزش‌شون نداده

احتمالا شما هم متوجه شدین که کسانی که خیلی اهل غیبت هستن، کسانی که هی راجع به ریز به ریز رفتارهای بقیه در مهمانی‌ها صحبت می‌کنن و قضاوت‌شون می‌کنن و … معمولا زندگی شیرینی ندارن.

چنین افرادی اصلا وقتی براشون نمی‌مونه که بخوان روی پیشرفت خودشون تمرکز کنن.

کسی که خودش رو دوست داشته باشه، اجازه نمی‌ده ذهنش درگیر این مسائل سمی بشه.

البته این از بچگی در ناخودآگاه خیلی‌ها وارد شده. زمانی که پدر و مادر دائما فرزندشون رو با بقیه مقایسه می‌کنن، زمان کنکور که تنها معیار موفقیت میشه یک عدد بی‌ارزش، و خیلی زمان‌های دیگه.

همه این‌ها باعث میشه این افراد، نتونن موفقیت دوستان‌شون رو ببینن. چنین افرادی نمی‌تونن از موفقیت بقیه خوشحال بشن، دست خودشون هم نیست. وقتی موفقیت یکی رو می‌بینن، ناخودآگاه حالشون بد میشه.

قطعا شما هم از خیلی‌ها شنیدین که تو این مملکت فقط با دزدی میشه ثروتمند شد. این نشون میده این افراد، به طور ناخودآگاه، از ثروتمند بودن بقیه ناراحت میشن. (متاسفانه تعداد چنین افرادی بسیار زیاد هست)

این فرد در یک شرکت استخدام میشه. چون نمی‌تونه موفقیت همکاراش رو ببینه، سعی می‌کنه زیرآب بقیه رو بزنه. یا هم در بهترین حالت فقط از موفقیت بقیه حرص می‌خوره. دیگه تمرکزی براش می‌مونه که بره دنبال یادگیری و پیشرفت؟

در نتیجه اون سازمان، (اون سیستم) راکد می‌مونه و همیشه درگیر مشکلات مسخره هست. حالا هزاران سیستم در یک کشور رو در نظر بگیرین. این زنجیره رو اگر ادامه بدین، متوجه میشین ریشه مشکلات ما، الزاما حکومت‌ها نیست. حکومت‌ها میان و میرن. ریشه‌های اصلی‌تری وجود داره که جای دیگه هستن. ریشه مهم‌تر، درون من و شما هست. (این رو ادامه نمی‌دم، فقط می‌خواستم بگم اهمیت یکسری چیزای به ظاهر کم‌اهمیت، خیلی کلیدی‌تر از اون چیزی هست که فکر می‌کردیم)

 فقط خودتون رو با دیروز خودتون مقایسه کنین. چیز جدیدی نسبت به دیروز یاد گرفتین؟ تجربه جدیدی؟ ۱ صفحه کتاب بیشتر؟

وارن بافت روزی ۵ ساعت مطالعه می‌کنه. جالبه واقعا.
مثلا کسی که مطالعه نداره، می‌گه بورس ریخت و تمام شد و … . در نتیجش پولش رو با ضرر از بورس برمیداره.
اما کسی که مطالعه داره و تحلیل متخصصین رو‌ می‌خونه، می‌دونه از لحاظ بنیادی، بورس رشد می‌کنه. در نتیجه سهامش رو نگه می‌داره و حتی بیشتر می‌خره تا میانگین کم کنه و بعد فقط صبر می‌کنه.
همونقدر که کتابِ خوب می‌تونه زندگی رو متحول کنه، کتابِ بد می‌تونه زندگی رو تباه کنه.
در درجه اول، نیاز هست که قدرت تصمیم‌گیری ما افزایش پیدا کنه و خطاهای ذهنی رو بشناسیم.
خطاهای ذهنی‌ در ذات انسان هست و اگر اون‌ها رو نشناسیم باعث میشه قضاوت‌های غلط بکنیم و در نتیجه تصمیمات اشتباه می‌گیریم.
.مثلا الان چند وقته دارم می‌شنوم که یکسری میگن «چه غلطی کردیم رای دادیم» یکسری دیگه میگن «غلط کردین رای دادین» و این ۲ گروه همش باهم در حال بحث هستن.
(فقط کافیه ذره‌ای اقتصاد مطالعه کنن تا بفهمن طرح‌های کلان اقتصادی در بهترین حالت، حداقل ۴۰ سال طول میکشه تا نتیجه بده.
فقط کافیه تحلیل‌های متخصصین واقعی رو مطالعه کنن تا بفهمن ضرری که از تصمیمات اشتباه داره به کشور میرسه، چند صد برابر اختلاس‌ها هست؛ اما هیچ کس بهش حتی اشاره هم نمی‌کنه.
اوج تفکرشون هم دیدن تحلیل‌هایی هست که در رسانه‌های جهت‌دار پخش می‌شه. چون مطالعه ندارن، نمی‌دونن رسانه‌های جهت‌دار چه تاثیری روی ناخودآگاه میزارن)
این دید اشتباه که باید رییس جمهور بیاد و معجزه کنه، باعث میشه به راحتی تصمیمات اشتباه بگیرن. (و به راحتی قول‌های یکشبه درست شدن همه چیز رو باور کنن)
شبیه همون کسانی که میان میگن یکشبه میشه پولدار شد و دوره‌هاشون رو می‌فروشن و خودشون رو ثروتمند می‌کنن.
اما اگر فردی مطالعه داشته باشه، می‌دونه کاندیدی که می‌گه میام و همه چیزو «در عرض ۱ سال» درست می‌کنم، دروغ‌گو هست؛ چون اصلا چنین چیزی شدنی نیست

می‌دونه فردی که ماشینش رو نشون میده و میگه من می‌تونم یکشبه پولدارتون کنم، دروغ‌گو هست. یک دزد هم یکشبه پولدار نمیشه و اول باید یکسری مهارت‌های دزدی رو یاد بگیره.

از کتاب «هنر شفاف اندیشیدن» شروع کنین و چند بار بخونینش تا ملکه ذهن‌تون بشه تا بعد بتونین خطاهای تصمیم‌گیری رو از قضاوت‌هاتون حذف کنین و تصمیمات درستی بگیرین.